Iemand troosten, dat doe je meestal zonder er bij na te denken. Toch is het wel goed om daar eens bij stil te staan.

Hoe troosten wij vaak? 
1. We zeggen dat het wel meevalt. Of: dat het goedkomt. 
2. We sussen: “stil maar”.

Als we wat beter kijken, dan zien we dat we het eigenlijk weg willen hebben. Het verdriet van de ander moet stoppen. Want verdriet is één van de negatieve emoties. Daar houden we niet van en daar weten we niet altijd goed raad mee.

Maar gevoelens laten zich niet zo maar wegdrukken. Op de achtergrond blijven ze plakken. En omdat wij het niet willen voelen, zoeken we afleiding (eten, drinken).

De beste manier van troosten is samen zijn in het verdriet. Even ruimte geven aan het verdriet van de ander, zonder dat het weg hoeft. 
Als je niks weet te zeggen, geeft niet. Dat hoeft ook niet. Dat jij erbij bent is genoeg. Als je aandacht maar voelbaar is. 
Laten merken dat je het begrijpt. En dat het oké is dat het kind verdriet heeft.

Goed met je eigen emoties om kunnen gaan is daarom een belangrijke vaardigheid voor ouders. Omdat je dan gemakkelijker ruimte kunt geven aan de emoties van je kind. En je kind beter kunt helpen om met zijn of haar emoties om te gaan.